Ik denk zelf dat we grootste hype rondom Superfoods inmiddels wel achter ons hebben gelaten. 2017 gaat denk ik het jaar worden van ‘gewoon’ eten, Hollandse pot, en optimalisatie van ons eetpatroon zonder de extremen teveel aandacht blijven geven.

Maar het kind met het badwater weggooien is natuurlijk zonde. De vraag die wat mij betreft op tafel blijft liggen is daarom: wanneer is een product een superfood? Ik denk dat de nutriënten dichtheid (nutrient density) het wetenschappelijk concept is om te bepalen of iets een superfood is of niet.

Wij hebben wel voedingswaarde (vitamines, mineralen, phytochemicalien, etc.) maar immers weinig energie nodig (kJ, suiker, gewone koolhydraten). Producten met lege kilocalorieën zijn niet zo gezond, denk aan frisdranken. Daar lijkt wel consensus over te zijn. Water is gezond, maar ook daar mag je niet teveel van consumeren, en alleen leven op water lukt niet.

Neen, gezond eten bestaat uit de consumptie van producten met een hoge nutrient density. De FDA heeft twee jaar geleden een overzichtsdocument gemaakt. Natuurlijk is dit ‘work in progress’ en valt ook over hun lijst nog wel te discussiëren. Maar ik vind het een heel mooi begin.

Spinazie staat hoog,  net als vele andere groene groentes. Terwijl sinaasappels laag staan. Beide logisch. Gek genoeg staan bramen (blackberries) ook laag, al zal daar wel een goede reden voor zijn. #Softpaleo gebruikt deze powerhouse groente en fruit lijst als leidraad.